Οι συμπεριφορές των γονιών που επηρεάζουν αρνητικά το παιδί
08 Δεκεμβρίου 2017
Το να είσαι γονιός είναι μια δια βίου δέσμευση. Και όταν είσαι παγιδευμένος στις καθημερινές περιπέτειες της ανατροφής παιδιών για περίπου δύο δεκαετίες, είναι εύκολο να πέσεις σε λάθη.
Ορισμένα από αυτά αφορούν τη συμπεριφορά μας η οποία επηρεάζει αναπόφευκτα και την ψυχολογία του παιδιού.
1.Χάνουμε εύκολα την υπομονή μας και φωνάζουμε
Έχει αποδειχθεί και από μελέτες ότι οι φωνές δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εννοείται ότι υπάρχουν παιδιά που ενδεχομένως φοβούνται τις φωνές και σταματούν όταν σας βλέπουν σε έξαλλη κατάσταση, όμως αυτό δεν διαρκεί πολύ. Σύμφωνα μάλιστα με μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Child Development, η λεκτική βία και οι φωνές των γονιών προς τα παιδιά τους, αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη, επιθετικότητα και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί οι σημερινοί γονείς να μην χτυπάνε πια τα παιδιά τους (τουλάχιστον οι περισσότεροι) καθώς πιστεύουν ότι μπορούν να καταφέρουν αυτό που θέλουν με τη φωνή τους, ωστόσο, οι φωνές δεν έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Ως λεκτική βία μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε ψυχολογική πίεση με θυμωμένα ή προσβλητικά λόγια προκειμένου το παιδί να νιώσει συναισθηματικά πληγωμένο, σε μια προσπάθεια να διορθωθεί ή να ελεγχθεί η συμπεριφορά του, μεταξύ των οποίων οι δυνατές φωνές, οι βλαστήμιες, οι κατάρες, καθώς και οι ταμπέλες. Επιπλέον, τα παιδιά υιοθετούν αυτόν τον τρόπο αντίδρασης, επιλέγοντας τις φωνές ως μέσο επιβολής στην ανήλικη και ενήλικη ζωή τους.
2. Είμαστε επικριτικοί απέναντι στο παιδί
Πιο εύκολα επικρίνουμε το παιδί μας παρά το επιβραβεύουμε. Πάντα βρίσκουμε ένα λόγο ή μια αφορμή για να του πούμε τι δεν έκανε καλά ή πώς θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα. Τα κριτήριά μας είναι πολύ αυστηρά και συχνά ξεχνάμε ότι απευθυνόμαστε σε μικρά παιδιά που δεν έχουν την ωριμότητα να καταλάβουν αυτό που τους λέμε. Κουνώντας το δάχτυλο συνεχώς και εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά μας, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να νοιώθει το παιδί ανεπαρκές και κυρίως να μην πιστεύει στον εαυτό του.
3. Περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας μπροστά σε μια οθόνη
Πολύς λόγος γίνεται για το χρόνο που περνάνε τα παιδιά μπροστά σε μια οθόνη και πολύ λιγότερο για το χρόνο που ξοδεύουν οι γονείς στο κινητό ή τον υπολογιστή τους. Η εικόνα ενός γονιού καθισμένου στον καναπέ και χαμένου στο σερφάρισμα, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή για τα παιδιά. Άλλωστε, πώς μπορείς να απαιτήσεις από το παιδί να μην παίζει στο τάμπλετ ή στο κινητό όταν εσύ ο ίδιος δεν το τηρείς;
4. Δεν ακούμε όταν μας μιλάνε
Αυτή την ικανότητα δεν την έχουμε ιδιαίτερα αναπτυγμένη οι περισσότεροι γονείς. Δεν έχουμε μάθει ν΄ ακούμε. Έτσι, επιδιδόμαστε σε μονολόγους που σπάνια ακούει το παιδί, και εκνευριζόμαστε όταν διαπιστώνουμε ότι δεν έχει ακούσει ούτε τα μισά απ΄ όσα είπαμε. Δεν θα έπρεπε όμως να μας προκαλεί εντύπωση, γιατί εν μέρει ακολουθούμε την ίδια τακτική: ακούμε ελάχιστα από αυτά που μας λέει το παιδί ή κάθε φορά που θέλει να μας ρωτήσει κάτι συνήθως απαντάμε « σε λίγο», ή « σε μισό λεπτό». Είναι ουσιαστικό για τη σχέση μας με το παιδί να μάθουμε ν’ ακούμε.
VI-70241-NOVALAC-12/2017
