Η φιλία στη ζωή των παιδιών

Η φιλία είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ανθρώπινη ύπαρξη, καθώς μας προσφέρει  πολλά και χρήσιμα εφόδια και μας βοηθά στην προσπάθειά μας να έχουμε μια πιο ποιοτική και όμορφη  ζωή.

Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ένα κοινωνικό ον. Από τη νηπιακή ηλικία το παιδί αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του και  τα πρόσωπα που εντάσσονται σ’ αυτό,  αναπτύσσοντας διάφορες σχέσεις, περιλαμβανομένης και της φιλίας.

Ειδικά για τα παιδιά, η φιλία αποτελεί ένα πολύ σημαντικό “κομμάτι” της ζωής τους, αφού πρόκειται για μια συναισθηματική σχέση που δημιουργείται και αναπτύσσεται από πολύ νωρίς, με τη δική τους θέληση και με επιλογή των προσώπων προς τα οποία κατευθύνεται. Είναι ακόμη μια ζωτική πηγή εμπειριών από την οποία τροφοδοτείται η ανάπτυξή τους.

Η παιδική φιλία προσφέρει στα παιδιά ένα ευχάριστο και ασφαλές περιβάλλον πέραν των ορίων της οικογένειας, αλλά και τη δυνατότητα να εξερευνήσουν τις επιδράσεις και τα αποτελέσματα των συμπεριφορών τους στον εαυτό τους, στους φίλους τους και στο περιβάλλον τους.

Οι δεσμοί ανάμεσα στα παιδιά αρχίζουν να αναπτύσσονται από πολύ νωρίς με διαφορετικές όμως μορφές συναρτώμενες με την ηλικία τους, γιατί οι ικανότητες ανάπτυξης φιλικών σχέσεων ποικίλουν από ηλικία σε ηλικία. Για παράδειγμα, μια φιλική σχέση μπορεί να έχει μικρή διάρκεια στην αρχή, σε κάθε όμως περίπτωση είναι ιδιαίτερα σημαντική για τα παιδιά.

Η φιλία και η σχέση των παιδιών με τους συνομήλικούς τους και γενικότερα η κοινωνική ζωή τους αποτελεί ένα θέμα που απασχολεί τόσο τους ειδικούς όσο και τους ίδιους τους γονείς. Όλοι αναγνωρίζουν ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη τη φιλία και ένα ελάχιστο επίπεδο αποδοχής από την ομάδα για να πετύχουν μια υγιή συναισθηματικά ανάπτυξη.

Συνακόλουθα, θα ήταν πολύ χρήσιμο να δούμε πότε και πώς τα παιδιά δημιουργούν φιλίες. Στη συνέχεια θα δούμε το ρόλο της οικογένειας στο κτίσιμο μιας φιλικής σχέσης.

 

Βρεφική ηλικία

Από τον πρώτο χρόνο της ζωής τους τα βρέφη αναπτύσσουν  αλληλεπιδράσεις κυρίως με ενήλικες του περιβάλλοντός τους, όπως γονείς, παππούς και γιαγιά, αλλά και με τα μεγαλύτερα αδέρφια.

Οι αλληλεπιδράσεις με συνομήλικα παιδάκια σ’ αυτή την ηλικία είναι ελάχιστες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα βρέφη χρειάζονται ακόμη να γνωρίσουν τον κόσμο από μόνα τους ή μαζί με ένα ενήλικα.

Στην ηλικία αυτή τα βρέφη αντιδρούν περισσότερο στο περιβάλλον του παιχνιδιού παρά στα πρόσωπα  και τα αντικείμενα που εμπλέκονται σ’ αυτό. Χαίρονται με την παρουσία άλλων παιδιών, αλλά συνεχίζουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών.

Είναι όμως σημαντικό να αναφέρουμε ότι μακροχρόνιες  έρευνες που έγιναν κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 έδειξαν ότι η φιλία μπορεί να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής και να έχει κάποια διάρκεια.

Βέβαια, η εμφάνιση μιας φιλίας μεταξύ βρεφών μπορεί να παρατηρηθεί μόνο κάτω από κάποιες προϋποθέσεις, όπως οι ακόλουθες:

1. Η τακτική συναναστροφή τους με μια ομάδα παιδιών, μέσα από την οποία έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν φίλους.
2. Η δεξιότητα της μετακίνησης, το “μπουσούλιμα” ή “αρκούδισμα”.
3. Η φάση ανάπτυξης που βρίσκεται το παιδί. Κάθε παιδί φτάνει στο σημείο που είναι έτοιμο να αναπτύξει φιλικές σχέσεις με πολύ διαφορετικό ρυθμό από κάποιο άλλο. Αυτό που πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου, είναι ότι το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης.

 

Προσχολική ηλικία

Σ’ αυτή την ηλικία παρατηρείται αυξημένη κοινωνική δραστηριότητα στη ζωή των παιδιών. Παρατηρούνται επίσης τα ακόλουθα:

1. Εναλλαγές στο παιχνίδι του παιδιού.
2. Στιγμές συνεργατικού, αλλά και μοναχικού παιχνιδιού.
3. Στιγμές κατά τις οποίες ένα παιδί απλά παρακολουθεί  το παιχνίδι των άλλων παιδιών.
4. Περιπτώσεις κατά τις οποίες ένα παιδί παίρνει το παιχνίδι άλλου παιδιού, αλλά δυσκολεύεται να δώσει το δικό του.

Ως γνωστό, από το 2ο έτος της ηλικίας τους τα παιδιά αρχίζουν να κινούνται από μόνα τους, να είναι περισσότερο  ανεξάρτητα και να επικοινωνούν με το λόγο. Αρχίζουν παράλληλα να δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για τα άλλα παιδιά. Παρατηρείται δε μια μεγαλύτερη κοινωνική δραστηριότητα στις ομάδες των παιδιών αυτής της ηλικίας.

Παρατηρούμε παράλληλα περιπτώσεις κατά τις οποίες παιδιά αυτής της ηλικίας, και μάλιστα πολύ συχνά, προτιμούν να παίζουν μόνα τους, έστω και αν βρίσκονται σε χώρο με άλλα παιδιά. Παράλληλα, είναι δυνατό να παρακολουθήσουμε «μάχες» για την κατάκτηση του προσωπικού χώρου ή ακόμα ανταγωνισμό για την αγάπη της δασκάλας ή για την κατάκτηση της πρώτης θέσης.

Οι σχέσεις που δημιουργούνται σ’ αυτή τη φάση είναι μικρής διάρκειας. Συνήθως, περιγράφονται ως σχέσεις αλληλεπίδρασης παρά φιλικές. Εκείνο που λείπει είναι η ικανότητα να μοιραστούν αυτές τις σχέσεις, στοιχείο που αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία φιλικών σχέσεων. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το κάθε παιδί ακολουθεί το δικό του ρυθμό ανάπτυξης. Ένα παιδί μπορεί να διαθέτει τις κατάλληλες κοινωνικές δεξιότητες και να επιδεικνύει ενδιαφέρον για αμοιβαίο παιχνίδι, ενώ ένα άλλο παιδί της ίδιας ηλικίας παραμένει βυθισμένο στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τον κόσμο των αντικειμένων.

Επίσης, σ’ αυτή τη φάση τα παιδιά παρουσιάζουν συνήθως ένα άγχος αποχωρισμού, το οποίο συνήθως ξεπερνιέται πολύ σύντομα. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις παιδιών που πιθανόν να χρειάζονται περισσότερη  βοήθεια σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του αποχωρισμού, όπως ενθάρρυνση, υπομονή και σταθερότητα  από τους ενήλικες φροντιστές.

Από το 4ο έτος της ηλικίας του το παιχνίδι αρχίζει να γίνεται συντροφικό και το παιδί αρχίζει να μοιράζεται τα πράγματά του με άλλα παιδιά. Το παιδί θεωρεί κάθε συμπαίκτη του ως φίλο. Παράλληλα, παρατηρούνται έντονες διαφωνίες και αναμετρήσεις δυνάμεων μεταξύ των παιδιών. Είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι οι φιλίες που δημιουργούνται σ’ αυτή την ηλικία είναι συνήθως σύντομες, ασταθείς και προσωρινές. Το παιδί αλλάζει φίλους πολύ γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Είναι επίσης χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι η σύντομη διάρκεια μιας σχέσης μεταξύ δύο παιδιών καθόλου δε μειώνει τη σημαντικότητα και την ένταση της σχέσης αυτής.

 

Πηγή:

https://www.paidiatros.com/paidi/symberifora/filia-paidia

 

VI-23635-NOVALAC-12/2023